Turan Emeksiz’in ardından… ‘Ya derdime derman, ya katlime ferman!

Demokrat Parti tarafından kurulan ‘Tahkikat Komisyonu’na karşı ayağa kalkan İstanbul Üniversitesi’nden öğrenciler karşılarında Menderes’in gönderdiği polisleri bulmuştu. O polisler, Enver Gökçe ve Nâzım Hikmet’in anısına şiirler yazdığı bir genci, Turan Emeksiz’i vurarak katledecekti.

Haber Merkezi

Adnan Menderes’in Demokrat Partisi, ülkedeki muhalefetin sesini tamamen susturmak, basının faaliyetlerini ve muhalefetin atacağı tüm adımları kendi kontrolüne almak için “Tahkikat Komisyonu” önerisini Meclis’e getirdiğinde büyük tepki oluşmuştu.

Demokrat Partili milletvekillerinden oluşan komisyon muhalefetin tüm faaliyetlerini denetleyecek, yasaklayabilecek, basın konusunda istediği tüm adımları atıp yine sansür adımı atabilecekti. Üstelik bu adımların hiçbiri hukuki olarak soruşturulamaz ve sorgulanamaz olacak, karara itiraz edenler hapis cezasıyla karşılaşacaktı.

Bu komisyon kurulmadan hemen önce Meclis’teki muhalefetin lideri İsmet İnönü, “Beni dinleyin, biz böyle ihtilal içinde bulunamayız. Böyle bir ihtilal dışımızda, bizimle münasebeti olmayanlar tarafından yapılacaktır… Bu yolda devam ederseniz sizi ben de kurtaramam” diyecekti.

Ancak İnönü’nün söz konusu konuşmasının yayımlanması da yasaklanacaktı.

DP’nin aldığı bu karar özellikle üniversitelerde tepki çekmiş, İstanbul Üniversitesi’nde öğrenciler eylemlere başlamıştı.

28 Nisan tarihinde üniversiteye giren polisler rektörü bile darp ederken, protestolara karşı bir polisin silahından çıkan kurşun, 20 yaşında bir öğrenciyi, Turan Emeksiz’i yaşamdan koparacaktı.

Emeksiz’in katledilmesi tepkilerin daha da büyümesine neden oldu.

Sonrasında İnönü'nün işaret ettiği "ihtilal" de geldi, 27 Mayıs yaşandı.

DP tarafından katledilen Emeksiz’in adı memleketi Malatya’da bir liseye ve bir caddeye verildi. Bu isimler 12 Eylül sonrası değiştirildi.

Ancak Emeksiz’in adı hem Nâzım Hikmet hem de Enver Gökçe tarafından şu dizerlerle tarihe kazındı:

Bir ölü yatıyor 

vurdular 

kurşun yarası 

kızıl karanfil gibi açmış alnında 

İstanbul'da, Beyazıt Meydanı'nda.

Bir ölü yatacak 

toprağa şıp şıp damlayacak kanı 

silâhlı milletim hürriyet türküleriyle gelip 

zaptedene kadar 

büyük meydanı.

Nâzım Hikmet

Vay anam vay!

Bu belalı başınan

Kime ne diyem

Kime ne diyem

Nerelere gidem

Ya derdime derman

Ya katlime ferman!

Başı daralınca Yılmaz'ın

Baktı atacak taşı yoktu

Baktı eli durmuş, ayağı durmuştu

Vurulmuştu.

Çıkardı yüreğini kan içinde

Çarptı kötünün kafasına

Hay bu nasıl devran?

Enver Gökçe