Üşenmek, harekete geçme isteğinin yoksunluğu… Öylece uzanıp günün geçmesini bekliyoruz bunların sıcak kucaklarına yuvarlandığımız anlarda. Böylesi her zaman daha kolay, çekici ve tehlikesiz. İçinden geçmekte olduğumuz şu günlerde her şeye bir “tık” kadar yakınken, çaba sarf etmeyi gerektiren her iş üşengeçliği ve tembelliği beraberinde getiriyor. İnsani ilişkilerden, sosyalleşmekten ve üretmekten uzak, kendi yalnızlığımızda, hareketsizliğimizde kaybolup gidiyor zaman.
Bir çiçeğin kokusunu içimize çekmeden, çocukların cıvıltısını duymadan “Yaşadım!” diyebilir miyiz peki?
Bu sorunun yanıtı, Saçaklı Cadı ve Dev Günebakan kitabında saklı.
Kahramanımız Saçaklı Cadı ve kedisi Kömür de kolay, çekici ve risksiz olan tembelliği tercih edenlerden. Dışarı çıkmaya üşendikleri için bahçedeki yabani otların serbestçe yayılmalarına, köşe bucağı kaplamalarına kayıtsız kalmışlar, gözlerinin önünde küçük bir ormanın doğmasına izin vermişlerdi. Süreç uzadıkça orman da büyümüş, pencereden bakıldığında yabani otlar korkutucu görünmeye başlamışlardı. Yine de Saçaklı Cadı ve kedisi Kömür, evde pineklemeyi tercih ediyorlardı. Ne de olsa bir “tık” uzaklığında sihirli bir değnek vardı.
Emek vermeden yapılan işler problemleri çözmek yerine yeni sorunlar yaratabilirler. Sihir her şeyi çözmez ve Saçaklı Cadı kedisiyle beraber evde pineklemeyi sürdürür. Ta ki yabani otların arasından sıyrılarak yaşama sımsıkı tutunmayı başaran Günebakan, Saçaklı’nın penceresini tıklatana kadar.
O karanlık otların doldurduğu bahçenin içinden güneş gibi yükselen Günebakan, Saçaklı’yı da yaşama geri çağırır, kendisi gibi ayağa kaldırır. Arkasından da değişim başlar.
Merak duygusu ile birlikte doğan, onunla birlikte büyüyen bir değişim, dönüşüm ve harekete geçme hikâyesidir “Saçaklı Cadı ve Dev Günebakan.”
Elif Gözde Dal tarafından yazılıp resimlenen bu hikâyede içimizi ısıtan binbir renk, kokusunu içimize çekebileceğimiz balkabaklı kek bize eşlik ediyor. Kahramanımız Saçaklı Cadı ve kara kedi Kömür, cadılar ve kara kediler üzerine yeniden düşünmemizi sağlıyor.
Minik bir tohumun yaşama tutunabilmesine, hayatımıza dokunabilmesine fırsat tanımaktır belki de ihtiyacımız olan; değişip dönüşmeye kapı aralamak, tembellikle kıyasıya mücadele etmektir.
Haydi, minik tohumları serpin saksılara, toprağa ve etrafınızdaki insanlara. Onlara iyi bakın, mutlaka dev günebakanlar yeşerecektir.
Künye: Saçaklı Cadı ve Dev Günebakan, Elif Gözde Dal, Nesin Yayınevi, 2021, 45 sayfa.
