Şair Abdullah Nefes’in Bahçelievler katliamının ardından 10 Ekim 1978 tarihinde yazdığı bu şiir, Yürüyüş Dergisi’nin 24 Ekim 1978 tarihli 185. sayısında yayımlanmıştı.
Şiirin yazıldığı tarihte, katliamın hemen ardından ağır yaralı olarak hastaneye kaldırılan Orta Doğu Teknik Üniversitesi Elektrik Bölümü öğrencisi Serdar Alten halen yaşam mücadelesi vermekteydi. Alten, 8 gün süren mücadelesinin ardındnan 17 Ekim 1978’de saat 11.30’da hayatını kaybetti.
Yitirilenler, şiirin başlığında bu nedenle “Altılar” olarak anılmıştır.
BİRLER-ALTILAR-BİNLER
YOKLAR
YOK OLACAKLAR
SÜRDÜKÇE BEREKETLİ
VARLIĞI
İNSANIN...
VARLAR
Kİ,
BİR
BİTMEZ TUTAM
KARANFİL ELLERİNDE
ALTILARLA
ONLARLA
İNSANLARLA
DÜNYANIN ORTASINDA
VAR OLACAKLAR...
Gelinim,
Acımın paydaşı.
Tut ellerimizden...
Tut ki
Tutsun
Akıllarımız aklı.
Kavgayı,
kavgayı bir yokuş
bir yokuş olarak tanımlamak kolay.
Acıyı,
bir acı,
soyut bir acı insanda
kalleş bir kurşunda,
kalleşçe tanımlamak kolay.
Onurumsa,
ki onurumdan...
Onurum çatlıyor bugünü yaşamaktan...
Gelinim,
tut elimden.
Nasıl, tek tekiz
diye, tutturmuşlar.
İnanma...
Korunmak için
korkularından
kazıyorlar adeta..
Birimizi binimizden
benden seni...
El bir başka elin sıcaklığından yoksunsa
Dil bir başka dilden anlamıyorsa
Göz bir başka gözü görmüyorsa
Bir kurşun, bin kurşun kadar acıtmıyorsa
inancını.
Önce onu
sonra da özgürlüğü vur başına
çağının tekrarlanan ihanetini kuşanmış
sahte peygamberlerin...
Gelinim,
ne zaman ki ölüm,
öleni yaşatarak geçiyor dünyamızdan,
korku atlastan da olsa
papatyalardan hatta,
yakışmaz insana...
Şimdi sen
yeniden
ve hemen
tut elimden.
En büyük bütün için
milyarlar içinde
kırılmış sürgünlerle
çift olalım birleşen...
Abdullah Nefes, 10 Ekim 1978, Ankara
